Indien obstructies in het arteriële systeem geen aanleiding
geven tot een vitale bedreiging zal in eerste instantie worden
gepoogd om middels conservatieve maatregelen te komen tot een
vermindering van de klachten.
De conservatieve, of niet-operatieve, behandeling richt zich op
de risicofactoren en het
stimuleren van wandelen. Het eerste advies dat aan patiënten met
claudicatio intermittens wordt gegeven, is een absoluut
rookverbod. Daarnaast wordt de patiënt geadviseerd om iedere dag
minstens een half uur onafgebroken te wandelen. Veel patiënten
geven er de voorkeur aan bij het optreden van pijn stil te staan
om op die wijze de pijn te doen verminderen. Belangrijk is dat de
patiënt bij het optreden van pijn als gevolg van ischemie
probeert door te lopen, in een langzamer tempo. Bij het wandelen
speelt het tempo een ondergeschikte rol.
Het kan belangrijk zijn deze beide adviezen bij herhaling aan de
patiënt te geven.
Daarnaast zal bij de aanwezigheid van andere risicofactoren worden gestreeft naar een beperking van de invloed dor het instellen van een gerichte behandeling: bestrijding van een verhoogd cholesterol en triglyceriden spiegels, handhaving van de juiste bloedsuikerspiegels.
Deze conservatieve maatregelen zullen pas na verloop van tijd kunnen resulteren in een vermindering van de klachten en het is dan noodzakelijk om de patiënt juist in de eerste fase te begeleiden. Ook indien primair een reconstructieve therapie wordt ingesteld moeten de conservatieve maatregelen worden nageleefd. De controle op het effect van de conservatieve therapie richt zich op het vastleggen van de loopafstand en het meten van de E/A index in rust en na inspanning.
Er bestaat geen consensus over de waarde van medicamenteuze
behandeling bij claudicatio intermittens. Dit geldt niet alleen
voor de antistolling middels coumarinederivaten, maar ook voor de
thrombocyten aggregatie remmers. Het is duidelijk geworden dat
het voorschrijven van vaatverwijdende medicatie als monotherapie
geen zin heeft bij de behandeling van claudicatio intermittens.
Uit de medische literatuur blijkt dat pentoxyfyline mogelijk een
gustig effect heeft op de klachten van patiënten met claudicatio
intermittens. Dit gunstige effect zou resulteren in een tijdwinst
van 6-12 maanden alvorens een patiënt met claudicatio
intermittens in verband met progressie van de klachten voor
operatieve therapie in aanmerking komt. Medicamenteuze therapie
zonder rookverbod en loopadvies is nooit zinvol!
In ernstige situaties, bij nachtelijke pijn zonder de mogelijkheid van reconstructieve therapie, kan worden geadviseerd om het bed in anti-Trendelenburg positie te plaatsen. DIt kan tijdelijk een vermindering van de klachten geven, waardoor de patiënt de gelegenheid krijgt om over een definitieve, eventueel ablatieve, therapie na te denken. Er zijn geen wetenschappelijk verantwoorde publicaties over het nut van diverse andere soorten van behandeling, zoals ultrageluid-behandeling, vitamine preparaten, knoflook, of enzy-therapie. Deze vormen van behandeling behoren dan ook niet te worden toegepast.