Huidcarcinomen

Huidcarcinomen ontstaan op oudere leeftijd onder invloed van schade toegebracht aan de huid door chronische zonblootstelling (Ultraviolet A en B). De omringende huid toont de tekenen hiervan: rimpels, hyper- en hypopigmentaties en keratotische schilferplekjes (actinische keratosen).

Huidcarcinomen zijn onder te verdelen in 2 groepen: basaalcelcarcinomen (± 20.000 per jaar in Nederland) en plaveiselcelcarcinomen (± 1.800 per jaar in Nederland).

Met name bij het plaveiselcelcarcinoom speelt cumulatieve UV schade de grootste rol: deze vorm van huidkanker wordt gezien bij mensen met een buitenberoep. De voorkeurslocaties zijn hiermee ook rechtstreeks in overeenstemming: de oorschelp, de onderlip en de handruggen. Plaveiselcelcarcinomen kunnen metastaseren, dit gebeurt in ± 4% van de gevallen. De behandeling van plaveiselcelcarcinoom is bij voorkeur chirurgisch.

Bij het basaalcelcarcinoom speelt mede een rol de intermitterende zonblootstelling, dus UV schade opgedaan tijdens vakanties e.d. De voorkeurslocalisaties zijn overal in het gelaat, ook àchter de oren en in de ooghoeken komen deze tumoren voor. Basaalceltumoren tonen een glanzend/ parelmoerachtig/ glazig aspect, met name aan de randen. Centraal is er vaak een haemorrhagische korst met daaronder een erosie.

Basaalcelcarcinomen kunnen niet metastaseren, maar groeien wel destructief door in de omgeving, zodat dit type ook altijd, ook bij zeer oude patiënten, moet worden verwijderd (chirurgisch, eventueel is radiotherapie mogelijk).

Ook de behandeling van plaveiselcelcarcinoom is bij voorkeur chirurgisch.