In Nederland komen jaarlijks 1500 nieuwe gevallen van maligne melanoom voor. Dit betekent dat de gemiddelde huisarts eens in de 4 jaar een patiënt met een melanoom zal tegenkomen. Deze incidentie is de laatste jaren gestegen wat voornamelijk toegschreven wordt aan een verbeterde controle en bewustwording voor het gevaar van melanomen (sproetenbus). Dit blijkt ook uit een duidelijke verhoging van de incidentie van dunne melanomen, wat pleit voor een vroegere detectie van maligne afwijkingen van de huid. Tachtig procent van de dodelijke gevallen van huidkanker is toe te schrijven aan maligne melanomen.
Melanomen komen ongeveer anderhalf keer vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Voorkeurslocalisaties zijn bij mannen de romp en bij vrouwen de benen, terwijl bij oudere leeftijden het hoofd-hals gebied een voorkeurslocalisatie is.
Risicofactoren voor het ontwikkelingen van melanomen kunnen in twee hoofdgroepen onderscheiden worden.
Zonlicht lijkt een van de belangrijkste exogene veroorzakers van melanomen. Dit wordt nog eens aannemelijker gemaakt als men bekijkt waar melanomen (na correctie voor huidoppervlakte) het meest voorkomen: neus, wang, oogleden en oor (alleen bij mannen) en onderbenen (bij vrouwen). Melanomen komen weinig voor op door haren bedekte lichaamsdelen. Voorts komen melanomen nauwelijks voor op door badkledij omhulde delen van de huid.