Ontstaan van Appendicitis

Opening van de appendix naar het caecum

De uitmonding van de appendix naar het caecum is vrij nauw. Hierdoor bestaat in de appendix een zekere mate van stase, waardoor het lumen van de appendix veel microorganismen bevat. Door zwelling van het lymfoïde weefsel in de wand, of door het vastzitten van bijvoorbeeld een ingedikt stukje faeces, kan de uitmonding soms geheel worden afgesloten. Deze obstructie zorgt dan voor een verhoging van de intraluminale druk in de appendix, distentie en circulatiestoornissen in de wand. De distensie prikkelt de pijnvezels en geeft aanleiding tot een doffe diffuse pijn en reflectoir misselijkheid en braken.

Microscopisch overzicht van de appendixwand

Door kleine laesies in de mucosa kunnen bacteriën in de appendixwand dringen. Hierbij onstaat de karakteristieke verschuiving van de pijn naar de rechter onderbuik.

Wanneer de druk in het lumen hoger is dan de veneuze druk bestaat de kans op hemorragische infarcering.

Endoscopisch beeld van het pus dat uit de appendix in het caecum stroomt

Een verklaring voor het spontaan in regressie gaan van een appendicitis is dat de vloeistof uit het lumen zich door de verhoogde druk toch nog een weg baant langs de obstructie naar het caecum.